La fica ccucchiàta
A pprima matina, a ccè llucišcìa m’azàva
preštu pi’šci’ fori mia, poi sott’a ll’arvulu
mi s’à mintìa li mègghiu fichi mi li ccugghìa.
Šcritti, maturi, cu llu meli šculàtu lassàva
sulu ci m’èra bbinchiàtu.
E ppi ogni fica ca iu mi facìa,
prišciàtu lu štòmucu intra rušcìa.
Hannu rašciòni li fèmmini anziani,
ci è bbona la fica ti lliècchi li mani.
Certu, nišciunu nci rumàni delùsu,
ca si llècca li mani e ppuru lu musu.
E’ bbona la fica ti la signùra,
lu megghiu fruttu ti matri-natùra.
Ci intra èti rossa, ti fori èti frešca,
no’ puè sbagliari, è fica virdèšca.
Ci tieni spìlu e ti piaci ccucchiàta,
littèra a llu soli e dda veni siccàta;
quandu èti pronta ca pari
bbullìta minti la mèndula, già, bruštulìta.
Poi, la ramèra, pronta e ggiuštata,
la puèrt’a llu furnu ca voli nfurnàta.
Quandu so’ cuètti, èssi nn’ardòri
ca s’ènchi la casa e ppuru ddà fòri.
E ggrazi a Ddiu ca la fica è criàta
ch’è bbona frešca e ppuru ccucchiàta.
Ma!? Sapi pircèni Atàmu sbagliàu
ca volli la mela e lla fica lassàu.
Per restare aggiornato seguici e metti “Mi piace” sulla nostra pagina facebook, pubblicheremo al più presto tutti gli aggiornamenti in merito. Seguici su Facebook: https://www.facebook.com/mesagnesera/
Widget not in any sidebars